DEDELİĞİMİN HİLÂYELERİ- 2

 ...

Torunlar...

Neden böyle çok bilmiş olurlar?

Biz de küçüklüğümüzde böyle miydik ki?

Babamızı, dedemizi hep kör cahil sanıp anlattıkları saçmasapan hikayeleri can kulağıyla dinlerken, nasihat, öğüt, akıl verme, yol gösterme durumlarında söyledikleri değil bir kulağımızdan girip diğerinden çıkmak; boş gözlerle ağız hareketlerine, ağızdan saçılan tükürüklere mi bakıyorduk?

Tecrübe beğendiremiyoruz sıpalara...

...

- Bizim zamanımızda --

- Ya dede yaa!

- Bizim zamanımızda elektrik vardı. İlahi bir güç gibi.  Dokunamazdın, koklayamazdın ama insanlığın tarih boyunca çağ atladığı süreleri son dönemle karşılaştırınca ancak anlayabilirsiniz ne denli büyük, ne denli önemli bir şey olduğunu...

- Dede,  çağ ne demek?

Duymazdan geldi dede.

- Bir düğmeye basıyorsun; gece, gün oluyor. Biz, hiçbir yere yürüyerek gitmezdik. Şimdi içinde çiçek yetiştirdiğimiz şu arabalar var ya, kendi kendilerine giderdi hep. Biz de onların içinde yorulmadan ve çok hızlı gidebilirdik ama yine de hep birşeylere geç kalırdık.