Otuz.

Ne de güzel bir otuz gündü...

Hangi ara gittim, hangi ara geldim; bilemedim. Değişmiş oraları biraz. Bakkal vardı, yıkmışlar mesela orayı. Üzüldüm.

Yanında olmak güzeldi, aynı sofrada yiyip içmek. Gerçi sen yine ağzına lokma koymadın ya, neyse.

Yıllardan sonra sesini duymak, elini tutmasam da yanı başında oturmak güzeldi.

Hem sen benimle mi yarışıyorsun? Süzülmüş, erimişsin iyice! Bana özenme, iyi bak kendine!

Gözlerine bakmayalı ne kadar çok olmuş öyle!

Hem ben ne kadar özlemişim seni!

Otuz gün ne de çabuk geçti. Kim bilir bir daha ne zamana kısmet?

...

Efendim? Duymadım, bir daha söyle!

.

Aynen de dediğin gibi oldu...

.

Hay o saati yarım saat daha geç kurmayan ellerim kırılsın!




Ezginin günlüğü - Rüya